To ogromny kościół z bogatym wystrojem wewnętrznym. Perła polskiego baroku. Kolegiata, a w 2010 roku nadano jej tytuł bazyliki.
Początki jej budowy sięgają połowy XVI wieku. Początkowe prace przerwane zostały przez wojska szwedzkie. Później była okupacja szwedzka. Potem do XVIII wieku trwały tam przeróżne prace. W 1773 roku nastąpiła kasata opiekującego się kościołem zakonu Jezuitów. Świątynia została ograbiona i zniszczona. W drugiej połowie XIX wieku dokonano kolejnej jej przebudowy, a w latach 1913-15 doszło do gruntownej renowacji. Kiedy w 1939 roku wkroczyły do Poznania wojska niemieckie, ponownie ograbiono świątynię i zamieniono na magazyn. Po wojnie przeprowadzono kolejną odbudowę, a ostatnie prace renowacyjne jeszcze trwają.
Fara jest położona niedaleko Starego Rynku. Dochodząc stamtąd, od ulicy Świętosławskiej, widać jej sylwetę od frontu. Trochę wciśnięta w ramy ulicy.
Zdjęcia wykonałem niemal ze wszystkich stron. Także od strony dziedzińca przy Urzędzie Miejskim w Poznaniu. Dalej można przejść do Parku Chopina. Takie szersze spojrzenie daje pełniejszy zewnętrzny obraz Bazyliki kolegiackiej Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny oraz św. Stanisława Biskupa.
Dobrej niedzieli.