Początki muzealnictwa archeologicznego w Wielkopolsce sięgają roku 1857. Wtedy powstało Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich w Wielkim Księstwie Poznańskim. To zasługa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Dziedzicem tej zacnej schedy jest dziś Muzeum Archeologiczne w Poznaniu mieszczące się w dawnym Pałacu Górków. Oddziałem tego Muzeum jest Rezerwat Archeologiczny „Genius Loci” znajdujący się na poznańskim Ostrowie Tumskim.
Obecna działalność Muzeum Archeologicznego w Poznaniu jest warta poznania. Więcej informacji na jej temat oraz samego Muzeum można znaleźć na stronie internetowej https://www.muzarp.poznan.pl/ oraz na fanpage’u https://www.facebook.com/muzarp/
Po odwiedzinach Muzeum nasunęły mi się wnioski o dawnych ludach, że tylko niektóre z nich pozostawiły po sobie trwałe pamiątki. Takie materialne pozostałości z minionego czasu zasługują na szczególną uwagę. Choć zabytki te dla ich zrozumienia zazwyczaj wymagają interpretacji, to są one nośnikami najbardziej wiarygodnych informacji o przeszłości. Bez niej nie da się zrozumieć teraźniejszości, tego jacy jesteśmy.
Inna myśl dotyczy sfery niematerialnej. Zwyczajne z pozoru naczynie gliniane przeznaczone np. do wody mogło być ozdobione, albo posiadało ładny kształt. Zatem dawni twórcy nie byli jedynie rzemieślnikami wykonującymi wyłącznie użyteczne rzeczy, ale cenili sobie piękno nawet gdyby nazwać je użytkowym. Bez estetyki życie traci na swej wartości.
Dziękując Pani Dyrektor Muzeum, prof. dr hab. Marzenie Szmyt, za zgodę na fotografowanie obiektów muzealnych i możliwość ich opublikowania, w swojej relacji fotograficznej chciałem przedstawić je nieco inaczej.