Bóbr europejski (Castor fiber)

Inne nazwy tego gatunku ssaka to: bóbr zwyczajny, bóbr rzeczny, lub bóbr wschodni. Choć określa się go przymiotnikiem „europejski” to zamieszkuje on również Azję i jest uznawany największego gryzonia Eurazji.

Dochodzi do 29 kg wagi i 110 cm długości. Mieszka przy rzekach, czasem przy jeziorach. Zazwyczaj porusza się po terenie do 20 metrów od wody. Prowadzi nocny tryb życia. Nurkując potrafi przebywać pod wodą do 15 minut. Proporcja wagi jego mózgu w stosunku do wagi ciała jest jedną z najwyższych wśród zwierząt. Nic dziwnego, że bobrze zdolności inżynieryjne (budowlane) należą do wyjątkowych w świecie zwierzęcym.

Tama bobrowa. W boków widać niewielkie strumyczki. Takie rozwiązania pozwalają bobrom na kontrolowanie siły przepływu wody.
Dzięki tamom zwierzęta te powodują podnoszenie się poziomu wody, niezbędne dla ich życia.
A propos, od kogo ludzie nauczyli się podstawowych zasad budownictwa wodnego?

Za bobrzymi tamami powstają wodne rozlewiska.
Dzięki nim także ludzie odnoszą korzyści.

Wodospadziki utworzone przez bobry.

Co innego żeremie, czyli bobrzy dom. Taka budowla jest raczej skryta. Pozwala na przetrwanie trudnych zimowych dni, daje bezpieczeństwo. Pozwala na wydanie potomstwa i jego wychowanie. Tam bobry śpią lub odpoczywają.
Na zdjęciu żeremie zimą, wybudowane na brzegu jeziora Kociołek w Wielkopolskim Parku Narodowym.

Najczęstszymi skojarzeniami związanymi z działalnością bobrów są charakterystycznie ścięte drzewa. To budulec na żeremia, tamy. Ponadto gałązki to coś dobrego do zjedzenia.
Wiecie, że siła nacisku siekaczy bobra przy zgryzaniu odpowiada naciskowi ciężaru kilku ton na cm kwadratowy.