W 1978 roku Stare Miasto w Krakowie wraz z Kazimierzem zostały wpisane na Listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.
Gdy byliśmy tam z córką kilka lat temu była właściwie zima i sobota. Niewielu ludzi w tym szczególnym i wydawało się milczącym miejscu. Niech jednak przemówią zdjęcia. Zainteresowani opisami historycznymi lub turystycznymi mogą sięgnąć do odpowiednich źródeł.
Wspomnę tylko, że Kazimierz powstał w XIV wieku jako osobne miasto. Oddzielała go od Krakowa nieistniejąca dziś odnoga Wisły (Stara Wisła). Od 1335 roku otrzymało ono od króla Kazimierza Wielkiego przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim. Kazimierz był wtedy podmokłą wyspą wiślaną. Jej pn-wschodnią część zamieszkiwała ludność narodowości żydowskiej. Przez wieki współistniały tam i mieszały się ze sobą kultury żydowska z chrześcijańską. W roku 1800 Kazimierz stracił definitywnie status odrębnej miejscowości i został przyłączony do Krakowa. W czasie II wojny światowej Niemcy wysiedlili ludność żydowską do lubelskiego, a pozostałą jej cześć pozostawiono w krakowskim getcie. Późniejsza likwidacja owego getta doprowadziła do unicestwienia niemal całej zamkniętej w nim ludności. Do dziś jednak pozostały zabytki tamtejszej kultury, szczególnie kultu religijnego.
Do zobaczenia.